Çocuklar belirli bir yaşa kadar somut düşünce yapısına sahiptir.
Bu yüzden hayatta deneyimledikleri bazı olayları ve bu olaylara karşı deneyimledikleri hisleri çevresine ifade etmekte güçlük çekerler.
Duygularına yetişkinler gibi ifade etmekte zorlanır çünkü yeterli kelime dağarcığına ve bilişsel özelliklere sahip olamayabilirler.
Ya da kendilerini ifade edebilecek bir ortama sahip olmayabilirler.
Çoğu zaman ifade edilemeyen duygular çocuğun davranışlarına yansıyabilir. Genel olarak bakıldığında çocuğun kendini en iyi ifade edebileceği en doğal yol oyun oynamaktır. Deneyimlenen yaşantılar ve bunlara karşı hissedilenler oyun aracılığıyla somut bir hal alır.
Oyun çocuk için soyuttan somuta bir köprü görevi görmektedir.

Oyun terapisi, oyun terapisi eğitimi almış oyun terapisti tarafından; çocuğun kendini belirli sınırlar içinde deneyim, duygu, düşünce ve davranışlarını oyun yolu ile
özgürce ifade edebildiği, koşulsuz kabul gördüğü bir terapi şeklidir.
Oyun terapisi esnasında çocuk gerçek hayattaki onu olumsuz yönde etkileyen deneyimini kendine uygun bir şekilde yeniden yapılandırır ve kendisinin olmasını istediği hale getirir.
Uygulanan teknik sayesinde çocuk ve oyun terapisti arasında özel bir bağ ve güven oluşur. Bu sağlıklı ilişki uygulanan teknik ile bütünleştiğinde iyileştirici sürecin bir parçası haline gelir ve büyük öneme sahiptir. Oyun terapisindeki diğer önemli nokta özenle seçilmiş oyuncaklardır. Oyun odasında kullanılan her oyuncak çocukların kelimeleridir.
Oyuncaklar çocukların ifade etmek istediği deneyim, duygu, düşünce ve davranışlarını daha kolay hale getirmektedir. Oyun terapisi kullanılan teknik itibariyle anne - baba
veya öğretmenle oynanan oyunlardan farklıdır.